Frano Alfirević (Zadar, 11. septembra 1903. – Zagreb, 2. februara 1956.), hrvatski pesnik, esejist i putopisac. Završio je romanistiku i slavistiku u Zagrebu. Kao gimnazijski profesor radio u Trebinju, Sarajevu, Beogradu, Zemunu i Zagrebu. Prevodio sa  italijanskog i francuskog jezika.

BOKA

Ulazimo šutke u njezin tamni dan,
i tako tiho ko na kraju svijeta.
Brda nad morem što je vječno bez kreta
u strašnoj goloti čuvaju njegov san.

Ljepotom iskonskom tu duh je okovan
da želje izgubi ko anahoreta
i budi mutno kroz stoljeća prokleta.
Taj večernji kraj je ko veliki samostan.

Zaboravljen se crni lik starinskog broda.
Zalazi sunce na gori nedalekoj,
krvavo kao u davnoj bici nekoj.

A kad se oglase zvona preko voda,
čini se: duše preplašene od noći
zovu se, plačuć, u velikoj samoći.